همانطور که می دانیم یک روانکار از مخلوط کردن روغن پایه و افزودنی های مختلف بدست می آید. برای رسیدن به خواص مطلوب و مورد نظر روانکار، باید عواملی چون نوع افزودنی ها و تأثیر آنها و همچنین خواص فیزیکی و شیمیایی روغن پایه را در نظر گرفت. میزان اطلاعات تولید کنندگان از خواص روغن پایه در فرمولاسیون نهایی روانکار نقش بسیار حیاتی دارد. خواص فیزیکی زیادی وجود دارد که می توان آنها را اندازه گیری کرد و تا حد زیادی قابلیت های یک روانکار را سنجید، برای اندازه گیری این خواص که در ادامه به توضیح آنها می پردازیم مراجع بین المللی استاندارد گذاری وجود دارند که چند مرجع مهم عبارتند از :

-           ASTMآمریکا

-           APIآمریکا

-           ISOسوئیس

-           DINآلمان

-           SAEآمریکا

بطور کلی خواصی که مربوط به جاری شدن و تغییر شکل سیال باشد، رئولوژی نامیده می شود. گرانوری مهمترین خاصیت رئولوژیک است و تنها خاصیتی از روغن است که در طراحی فرآیند روانکاری هیدرودینامیک و الاستوهیدرودینامیک نقش دارد.